खराब केटा सानु र बिछोडको कथा”

सानु, उसको नामले झट्ट सुन्दा साधारण लाग्थ्यो, तर उसको व्यवहारले सबैलाई चकित पार्थ्यो। उसको कडा स्वभाव र स्वतन्त्र शैलीले सबैलाई आकर्षित गर्थ्यो। तीन वर्षदेखि उसको प्रेमिका अमृता उसको जीवनको एउटा सन्तुलन थिई। उसले सानुको “खराब केटा” छविभन्दा पछाडि लुकेको असल मान्छे देखेकी थिई।


तर खराब केटा बन्नुको मूल्य थियो। अबेर रातसम्मका पार्टीहरू, जवाफ नदिइने सन्देशहरू, र झूटो आश्वासनहरू। अमृताले धेरै सहन गरिन्। तर, प्रत्येक मुटुको सहने सीमा हुन्छ।


एक साँझ, अर्को झगडापछि अमृताले भनिन्, “सानु, म अब सक्दिन। म तिमीलाई बचाउन धेरै प्रयास गरें, तर तिमी आफैँलाई जोगाउन चाहँदैनौ।”


सानुले उसको कुरा हल्का बनाउँदै हाँस्यो, “तिमी फर्किन्छ्यौ। सबै फर्किन्छन्।”


तर अमृता फर्किनिनन्। दिनहरू हप्तामा बदलियो, र मौनता गहिरिँदै गयो। उसका साथीहरूले पनि उसको परिवर्तन महसुस गरे। पार्टी, रमाइलो—सबै कुरा खाली लाग्न थाल्यो। सानुले पुराना फोटोहरू हेर्थ्यो, पुराना सम्झनाहरू सम्झन्थ्यो, र आफूले गुमाएको कुराको महसुस गर्थ्यो।


एक रात, झरी परिरहेको थियो। ऊ अमृताको घरबाहिर उभिएको थियो, भिज्दै। उसको हातमा एउटा नोट थियो।


“अमृता, तिमी ठीक थियौ। मलाई बचाउन जरुरी थियो, र तिमीले प्रयास गर्यौ। तर मैले त्यो बुझ्न सकिन। म सबै कुराको लागि माफी चाहन्छु। तिमीले मभन्दा धेरै राम्रो deserve गर्छ्यौ। आशा छ, कुनै दिन तिमीलाई त्यो खुशी प्राप्त होस्, जुन म दिन सकिन।”


उसले त्यो नोट छोडेर हिँड्यो। उसले थाहा थियो, अमृताले सायद कहिल्यै माफी दिनेछैन। तर उसले चाहन्थ्यो कि उसले कम्तीमा बुझोस्।


केही महिनापछि, सानु पुरानो खराब केटा जस्तो थिएन। उसको जीवनमा अझै तीव्रता थियो, तर अब उसँग एउटा पाठ थियो—केही गुमाइहरूले यस्तो सिकाइ दिन्छन्, जुन जितले कहिल्यै दिन सक्दैन। र, अमृतालाई गुमाउनु उसको जीवनको सबैभन्दा ठूलो पाठ थियो।

प्रतिक्रिया