“म ठीक छु”को भित्री कथा: सरिताको साहसको यात्रा
सानो गाउँ देवघाटमा सरिता सबैका लागि प्रेरणा थिई। उसको मुस्कानले सबैलाई ऊर्जा दिन्थ्यो, र जो कोही समस्या परे उसलाई नै सम्झन्थे। तर, सरिताको आफ्नो भित्री मनमा चलिरहेको द्वन्द्वबारे कसैलाई थाहा थिएन।
एक दिन, मंसिरको चिसो साँझमा, सरिता गाउँको पुरानो फोहोरा छेउ एक्लै बसिरहेकी थिई। उसको अनुहारमा केही गम्भीर देखेर नजिककी साथी कुसुम त्यहाँ पुगिन्।
“सरिता, तिमी ठीक छौ?” कुसुमले सोधिन्।
सरिताले जबरजस्ती मुस्कान देखाउँदै भनिन्, “म ठीक छु। मलाई शान्ति चाहिएको छ। कृपया मलाई एक्लै बस्न देऊ।”
कुसुमले टाउको हल्लाएर स्वीकार गरिन्, तर ऊ त्यहाँबाट हटिनन्। उसलाई हजुरआमाले भनेको कुरा सम्झना आयो: “जब कोही ठीक छु भन्छ तर एक्लै बस्न चाहन्छ, त्यही बेला उसलाई सबैभन्दा बढी साथ चाहिएको हुन्छ।”
कुसुम सरिताको छेउमै बसिन्। केही समयपछि उसले भनी, “सरिता, तिमी एक्लै यो सब सम्हाल्नुपर्दैन। म तिम्रो साथमा छु।”
सरिताको भित्री पर्खाल भत्कियो। ऊ रोइहालिन्। महिनाौँदेखि उसले आफूभित्रको डर, असफलताको भय, र सबैको लागि खम्बा बन्ने दबाबको बारेमा पहिलोपटक कसैसँग खुलेर कुरा गरिन्।
त्यही रातबाट सरिताको जीवन बदलियो। कुसुमको साथले उसलाई मानसिक स्वास्थ्यको महत्त्व बुझायो। सरिताले आफूलाई सँभाल्न सहयोग मागिन्, र केही समयपछि ऊ गाउँमै मानसिक स्वास्थ्यको वकालत गर्न थालिन्।
सरिताको यो कथा देवघाटका मानिसहरूका लागि एउटा पाठ बन्यो: “म ठीक छु” भन्ने शब्दका पछाडि गहिरो संघर्ष लुकेको हुन सक्छ। यस्तो बेला साथ र समर्थनले जीवन परिवर्तन गर्न सक्छ।