पात्रो
राशिफल
विदेशी विनिमय
सुन / चाँदी
युनिकोड
मौसम
शेयर बजार
आमा दर्शन न्युज :- संवाददाता
अन्तिम सूर्यास्त
सार्वजनिक जीवनमा शान्त र गहिरो अनुभव भएका एकजना वृद्ध व्यक्ति थिए, जसको नाम एलियास थियो। उनको हातहरू जीवनभरको कठिन परिश्रमबाट सापटी थिए, र कालो र सेतोको मिश्रण भएका उनका केशहरू वृद्धावस्थाको संकेत थिए। तर, उनीसँग एउटा विशेष शान्ति थियो, जसले उनीलाई सामान्यत: अरूसँग भिन्न बनाउँथ्यो। उनको आँखा गहिरो अनुभव र जीवनको समाप्तिको स्वीकृतिमा एक अनौठो शान्ति झल्काउँथ्यो।
प्रत्येक साँझ एलियास तालको किनारमा हिंड्थे। यो उनको दैनिक परिपाटी थियो—दिनको समाप्ति र सूर्यास्तको साक्षी बन्नु। जब सूर्य आकाशको पाटोमा डुब्ने गर्थ्यो, तालको पृष्ठभूमिमा सुनौलो र रातो रंगको मिश्रण सृजना हुन्थ्यो। केही क्षणको लागि, सबै कुरा शान्त हुँदाथ्यो, र संसारले आफ्नो श्वास रोकेर त्यो दृश्यमा रमाउँथ्यो।
तर एलियासलाई थाहा थियो कि उनका दिन गिन्तीमा छन्। एक गम्भीर रोगले उनलाई पछ्याउँदै थियो र चिकित्सकहरूले अब केहि गर्न नसक्ने बताएका थिए। तर यो अन्त्यको विचार उनलाई डर लगाउँदैनथ्यो, किनकि उनले यो जीवनको एक अनिवार्य हिस्सा मान्थे। मृत्युलाई स्वीकार्नाले उसलाई जस्तो छ, त्यसलाई राम्रोसँग बाँच्न मद्दत गरिरहेको थियो।
एक साँझ, जब एलियास तालको किनारामा आफ्नो नियमित यात्रामा थिए, एक युवा केटा जो नयाँ गाउँमा आएका थिए, उनलाई देखेर नजिक जान्छ। केटा सन्देहको साथ एलियासलाई हेरिरहेको थियो।
"तपाईं यहाँ हरेक दिन किन आउनुहुन्छ?" केटाले सोधेको थियो।
एलियासले आफ्नो शान्त मुस्कानसँग उत्तर दिए। "सूर्यास्त हेर्नका लागि," उनले भने। "यो जीवनको अस्थिरता र समाप्तिको एउटा सुन्दर सम्झना हो।"
केटा अलि चुप लागेर रह्यो, तर उनले सोधेकै थियो, "तर तपाईंलाई डर लाग्दैन, कि यो सबै सकिँदैछ?"
एलियासले तालको सतहमा परिरहेको सूर्यको परछाईलाई हेरिरहे, र केही समयको लागि मौन भए। "केही हदसम्म, हो," उनले भने। "तर जब हामीलाई थाहा हुन्छ कि हाम्रा दिन सीमित छन्, तब हामी प्रत्येक क्षणलाई अझ बढी महत्व दिन्छौं।"
केटा अझै बुझ्न सकेको थिएन। "तपाईंलाई सकिनु पर्छ भन्ने थाहा छ भने, तपाईंले कुनै कुरा गर्नुभएको छ?"
"यसका बारेमा चिन्ता गर्नु आवश्यक छैन," एलियासले भने। "हामी सबैलाई एक सीमित समय दिइएको छ, र त्यसको अन्तिमता स्वीकार गर्दा जीवनको सुन्दरतामा झन् वृद्धि हुन्छ। हामी हरेक पलको मूल्य बुझ्न थाल्छौं।"
उनी उठे र तालको किनारमा चल्न लागे। केटा उनलाई देखेर सोचमा पर्न गयो।
त्यो साँझ, एलियासले सूर्यास्त हेरेर आफ्नो जीवनको अन्तिम रात बिताए। उनी शान्त र मुस्कानका साथ निदाए, सायद अन्तिम सूर्यास्तको साक्षी भए।
अर्को दिन साँझ, त्यो केटा तालको किनारमा फर्के। सूर्यको रंगीन रात्रि आकाशलाई निहार्दै, उसले ध्यानपूर्वक भन्यो, "धन्यवाद, एलियास दाइ। मैले अब बुझें।"
